Τα Απομνημονεύματά του γερή υποθήκη, ώστε να αγωνιζόμαστε πάντα για το καλό της Πατρίδας, της Θρησκείας και της κοινωνίας.
Δρ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Μ.Ε. ΤΣΩΝΗ
Τα Απομνημονεύματά του γερή υποθήκη, ώστε να αγωνιζόμαστε πάντα για το καλό της Πατρίδας, της Θρησκείας και της κοινωνίας.
Δρ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Μ.Ε. ΤΣΩΝΗ
ΦΩΤΕΙΝΟ ΟΡΟΣΗΜΟ Η ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΨΥΧΗ
Είναι διπλό το
καθήκον του εορτασμού των επετείων και μάλιστα ευτυχών γεγονότων. Αφενός
απέναντι στην ένδοξη ιστορία της πατρίδας μας αφετέρου στις μέλλουσες γενιές,
γιατί τα έθνη που έχουν ιστορία δε
δικαιούνται να λησμονούν. Οφείλουμε να νιώθουμε ολόψυχα το ηθικό ύψος της
πράξης των αθάνατων ηρώων και μ΄αυτό να θρέψφουμε την ψυχή μας.
Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 έχει τις ηρωίδες, τις αφανείς, τις επώνυμες και ανώνυμες εκείνες γυναίκες του σκλαβωμένου έθνους, που μοίραζαν την πίκρα και τη σκλαβιά με τους άντρες τους. Έρημες ήταν οι ψυχές των σκλάβων, μα πιο πολύ υπέφερε η ψυχή της γυναίκας. περισσότερα....
Δρ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Μ.Ε. ΤΣΩΝΗ
Η ιστορία της
Μακεδονίας και λαμπρή και ένδοξη είναι και τη δόξα του Ελληνισμού ανεβάζει σε
δυσθεώρητα ύψη, χωρίς να υπολείπεται σε τίποτε της ιστορίας της λοιπής Ελλάδας.
Ίσως είναι μοναδικό το
φαινόμενο στην παγκόσμια ιστορία κατά το οποίο μια χούφτα Έλληνες, χωρίς όπλα,
ασύντακτοι, χωρίς καμιά πολεμική τακτική, κατόρθωσαν να συντρίψουν έναν
αυτοκρατορικό στρατό και να κλονίσουν τα θεμέλια μιας κραταιάς και υπερήφανης
αυτοκρατορίας.
Δρ Αναστασία Μ.Ε. Τσώνη
Ο Επίκουρος ανέπτυξε
ένα φιλοσοφικό σύστημα και καθιέρωσε έναν τρόπο ζωής που αξίζουν τον σεβασμό,
την κατανόηση και την αφοσίωσή μας. Κατάφερε να στεριώσει τη σχολή του σε γερά
διανοητικά θεμέλια σε οργανωτικές βάσεις που άντεξαν μέσα στην πολιτική
αστάθεια της τρικυμισμένης Ελληνιστικής περιόδου.
Η ΖΩΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΗΡΕΜΙΑ
Η ζωή μας δεν έχει
ανάγκη από υποκειμενισμούς και από κενές δοξασίες αλλά από ψυχική ηρεμία.
Ζήσε στην αφάνεια «ΛΑΘΕ
ΒΙΩΣΑΣ»
Τη γλυκιά τη ζωή μας
την προσφέρουν ο νηφάλιος στοχασμός, αυτός που ερευνά τα αίτια κάθε προτίμησής
μας ή κάθε αποφυγής μας και αποδιώχνει τις δοξασίες που με τόση σύγχυση
γεμίζουν την ψυχή μας.
(Παρουσίαση του βιβλίου της Χάρης Κατάκη,
Οι τρεις ταυτότητες της ελληνικής οικογένειας)
Το σημαντικότερο ίσως πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος της μεταβιομηχανικής εποχής είναι η οργάνωση της πολυπλοκότητας που δημιούργησε ο ίδιος μέσα στην εξελικτική ανοδική πορεία του.Αντιφάσεις και συγκρούσεις είναι αποτελέσματα της ανοργάνωτης πολυπλοκότητας. Ο όγκος των μηνυμάτων που δέχεται ο άνθρωπος και η αδυναμία της σύνθεσής του, τον οδηγούν καθημερινά στην αλλοτρίωση. Οι συγκρούσεις εσωτερικές και διαπροσωπικές ολοένα μεγαλώνουν.
Τα παιδιά αισθάνονται παγιδευμένα, αποστερημένα, χωρίς πρότυπα και καθοδήγηση. Κλείνονται στον εαυτό τους, σε σημείο συχνά να τον βλέπουν εχθρικά. Οι γονείς αισθάνονται πελαγωμένοι’ απορούν γιατί τα παιδιά τους δε δέχονται τις συμβουλές τους ούτε αναγνωρίζουν τις θυσίες τους. Οι νέοι προβληματίζονται ακατάπαυστα. Ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν νέους τρόπους επικοινωνίας με τον σύντροφό τους, χωρίς όμως πολλές φορές να τα καταφέρνουν. Κανένας δε φαίνεται να γλιτώνει από τη σύγκρουση και σύγχυση που δημιουργείται μέσα μας και γύρω μας.
Δρ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Μ.Ε. ΤΣΩΝΗ
Ήταν εθνική επανάσταση, γιατί οδήγησε σε ένα ανεξάρτητο ελληνικό εθνικό κράτος.
Μέσα από τις κοινές πολεμικές προσπάθειες και τις πολιτικές διαδικασίες, πολλοί επαναστατημένοι άρχισαν σιγά σιγά να ξεπερνούν τις διαφορές τους και να αισθάνονται ότι ανήκουν όλοι μαζί στο ελληνικό έθνος
Ήταν και σημαντική πολιτική επανάσταση: ένα μέρος από την Οθωμανική Αυτοκρατορία έγινε ανεξάρτητο, ενώ παράλληλα οι επαναστάτες προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα κράτος με φιλελεύθερους πολιτικούς θεσμούς. Σ’ αυτό η εξουσία θα πήγαζε από το έθνος και όχι από το μονάρχη.
Η Επανάσταση είχε και κοινωνικό χαρακτήρα: σ’ αυτή πήραν όλοι μέρος, άντρες, γυναίκες και παιδιά.
Ακριβώς αυτόν τον ηρωισμό θαύμασαν οι ξένοι καλλιτέχνες και αποθανάτισαν σημαντικές στιγμές του μεγάλου αυτού απελευθερωτικού αγώνα που έγινε για την πίστη την αγία και της πατρίδας την ελευθερία
.
O ΘΟΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΡΗΓΑ
Μην ομιλείτε στον οδηγό- Τα κλειδοκύμβαλα της σιωπής
Οι ποιητές προσπαθούν να δώσουν στους ανθρώπους άλλα μάτια, για να αλλάξουν την πραγματικότητα. Γι΄αυτό και είναι ανατρεπτικά στ΄αλήθεια στοιχεία, επειδή ακριβώς θέλουν την αλλαγή.
ΚΙΘΑΡΕΣ
Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες
κιθάρες. Ο άνεμος όταν περνάει,
στίχους, ήχους παράξενους ξυπνάει
στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.
Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες.
Υψώνονται σαν δάχτυλα στα χάη,
στην κορυφή τους τ' άπειρο αντηχάει,
μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.
Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις,
χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.
Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.
Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.
Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.
ΦΥΓΕ, Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ
ΝΟΣΤΑΛΓΕΙ...
Φύγε κι άσε με μοναχό, που
βλέπω να πληθαίνει
απάνω
η νύχτα, και βαθιά να γίνονται τα χάη.
Ούτε
του πόνου η θύμηση σε λίγο πια δε μένει,
κι
είμαι άνθος που φυλλοροεί στο χέρι σου και πάει
Φύγε καθώς τα χρόνια κείνα
εφύγανε, που μόνον
μια
λέξη σου ήταν, στη ζωή, για μένα σαν παιάνας.
Τώρα
τα χείλη μου διψούν το φίλημα της μάνας,
της
μάνας γης, και ανοίγοντας στο γέλιο των αιώνων
Φύγε, η καρδιά μου
νοσταλγεί την άπειρη γαλήνη!
Ταράζει
και η ανάσα σου τα μαύρα της Στυγός
νερά,
που με πηγαίνουν, όπως είμαι ναυαγός,
εκεί,
στο απόλυτο Μηδέν, στην Απεραντοσύνη.